Droga Krzyżowa w Szczuczynie

DROGA KRZYŻOWA W SZCZUCZYNIE

Boże mój, Boże, czemuś mnie opuścił?

Zwycięstwo wiary może przemienić śmierć w dar życia, a otchłań bólu w źródło nadziei. Psalm 22, Drodzy Bracia i Siostry, zaprowadził nas pod Krzyż Jezusa. Pozwala nam na nowo przeżyć Jego mękę i dzielić  z Nim radość zmartwychwstania. Pozwólmy  przeniknąć się światłu tajemnicy paschalnej, również w pozornej nieobecności Boga, Jego milczeniu. I jak uczniowie z Emaus uczmy się rozróżniać prawdziwą rzeczywistość od pozorów, uznając, że droga wywyższenia wiedzie właśnie przez upokorzenie, a życie najpełniej objawia się w śmierci, na krzyżu. I tak, pokładając całą naszą ufność i nadzieję w Bogu Ojcu, również i my będziemy  mogli modlić się do Niego z wiarą pośród wszystkich udręk, a nasze wolanie o pomoc przemieni się w pieśń uwielbienia.                                                                                                

                                                                                           Benedykt  XVI                                                      

                                                                                                           podczas środowej audiencji generalnej
                                                                                                                w  Watykanie 14 września 2011 r.

Tymi słowami rozpoczął się „Sąd nad Jezusem” odtworzony przez „aktorów” w kościele pod wezwaniem Imienia Najświętszej Marii Panny w Szczuczynie w Wielki Piątek przed Drogą Krzyżową. Występujący w strojach z epoki z zaangażowaniem odtwarzali sceny z przekazu biblijnego ostatnich chwil życia Jezusa. W tym przypadku odbywało się to według scenariusza opracowanego na podstawie książki Lloyda C. Douglasa (1877-1951) „Wielki Rybak” i reżyserii Barbary Paszkowskiej.  W rolę Jezusa wcielił się po raz kolejny Paweł Zamojski.

         Podczas Drogi Krzyżowej ulicami Szczuczyna słowa rozważań i refleksji na stacjach wygłaszał ksiądz kanonik Robert Zieliński.
Krzyż pomiędzy stacjami drogi krzyżowej nieśli mieszkańcy i przedstawiciele szczuczyńskich instytucji i organizacji oraz przedstawiciele dzieci i młodzieży - Zespół „Szczuczyniacy”, Urząd Miasta, Służba Zdrowia (ZOL, przychodnia, apteka), Stowarzyszenie „Nasz Szczuczyn”, Szkoła Podstawowa w Szczuczynie, rolnicy, Publiczne Gimnazjum, kółka różańcowe, Piłsudczycy, bankowcy, Zespół Szkół w Szczuczynie, przedsiębiorcy (Spółdzielnia Inwalidów, indywidualni przedsiębiorcy i rzemieślnicy), Rada Miejska i OSP.
         Na twarzach było widać skupienie i powagę chwili mimo niesprzyjających warunków pogodowych. W drodze między stacjami rachunek spraw i rozważań nad ludzkim życiem wzmacniały słowa pieśni wielkopostnych intonowanych przez organistę Grzegorza Szmyglewskiego a śpiewanych przez podążających za krzyżem wiernych: Ogrodzie Oliwny, Powiedz Panie, Krzyżu święty, Matko Bolesna,  S.O.S, Powiedz ludziom, Krzyżu Chrystusa, Ludu, mój ludu, W krzyżu cierpienie, Golgoto, Golgoto, Rozpięty na ramionach, Oto Jezus umiera, Stała Matka Boleściwa, Odszedł pasterz od nas.
         Po zakończeniu Drogi Krzyżowej w kościele modlono się pod przewodnictwem księdza proboszcza w intencji świętego Jana Pawła II. Po ucałowaniu jego relikwii uczestnicy piątkowej szczuczyńskiej Drogi Krzyżowej rozeszli się oczekując uroczystej Mszy Rezurekcyjnej która ogłosi światu „Zmartwychwstanie Pana”.

         W spektaklu wystąpili członkowie Zespołu „Szczuczyniacy”: Krystyna Rosłoniewska, Helena Grabowska, Marianna Domiziak, Jadwiga Dylewska, Barbara Jankowska, Marianna Szabelska, Ewa Zamojska oraz jako Malchus – Tadeusz Danowski, Ben-Szolem – Władysław Szymanowski, Kajfasz – Ryszard Rybak, Annasz – Przemysław Żynda, Natan – Andrzej Skrodzki, Piłat – Piotr Sadowski, Służąca – Helena Grabowska, Dowódca Patrolu – Witold Dylewski, Antypas – Dawid Pupkowski, mieszkańcy Jerozolimy – Grażyna Kowalewska, Paweł Danowski, Renata Tyszka i Zespół „Szczuczyniacy”, Rzymianki - Diana Chodnicka, Klaudia Borawska, Rzymianie – Wojciech Dubowski, Mariusz Modzelewski, Sebastian Grochal.

Tekst i zdjęcia: Andrzej Szabelski MDK

powrót